پنج پشیمانی بزرگ در پایان زندگی

به نقل از روزنامه ی گاردین:

پرستاری در یکی از بیمارستان های استرالیا که ویژه نگهداری از بیماران در شرف مرگ بوده، بر اساس گفته های بیماران در آخرین لحظات عمر عمده ترین موارد پشیمانی و حسرت آنان را جمع آوری و دسته بندی کرده است.

به گفته وی متداول ترین مورد پشیمانی افراد این بوده ”ای کاش آنقدر سخت و طولانی کار نکرده بودم”!

این پرستار به نام "برونی ویر" آخرین گفته ها، آرزوهای بربادرفته و  حسرت های این افراد را ابتدا در وبلاگ خود منتشر کرد.

این موارد به شرح زیرند:

ای کاش من شهامت آن را داشتم که زندگی خود را به شکلی سپری می کردم که  حقیقتا تمایل من بود و نه به شیوه ای که دیگران از من انتظار داشتند.

این موضوع یکی از عمده ترین موارد پشیمانی درمیان اکثر افراد بوده است. وقتی که لحظات پایانی زندگی فرا می رسد بسیاری از افراد به خوبی درمی یابند که بخش عمده ای از آمال و آرزوهای خود را عملی نکرده اند. آنها در می یابند  که دلیل مرگ آنها تا حد زیادی به تصمیم هایی که در طول زندگی گرفته اند   بستگی داشته است. سلامت شاید بزرگترین منبع آزادی انتخاب است و  معمولا افراد تا زمانیکه زندگی آنها به خطر نیافتاده قدر این نعمت را نمیدانند.

ای کاش من اینقدر سخت و طولانی کار نکرده بودم.

معمولا بیماران مرد از این نکته شکایت داشتند. آنها دوران کودکی فرزندان و همدهمی با همسر خود را به خاطر ساعات کار طولانی از دست داده بودند.

ولی در مورد نسل قدیم که درصد کمتری از زنان شاغل بوده اند این موضوع کمتر در میان بیماران زن رواج داشت. تمام مردانی که در بستر مرگ با آنها صحبت شده از سپری  کردن ساعات و روزهایطولانی در محیط کار پشیمان بودند.

 ای کاش من شهامت بیان احساسات خود را داشتم 
بسیاری از افراد درمقاطع مختلف زندگی و یا در شرایط گوناگون برای حفظ مناسبات مسالمت آمیز با دیگران از بیان صریح احساسات خود طفره می روند.به همین خاطر زندگی آنها از آن چیزی که واقعا باید باشد فاصله می گیرد و یا آنها هیچگاه آن کسی نخواهند شد که آرزو و یا توانایی آن را داشته اند.بسیاری از افراد تحت تاثیر تلخکامی و یا ناکامی های ناشی از مماشات با   دیگران و محیط ، به بیماری های جدی مبتلا می شوند

.

ای کاش تماس با دوستان را حفظ کرده بودم.

 خیلی از افراد تا لحظات پایانی عمر قدر دوستان خوب و یا حفظ تماس با دوستان قدیمی را نمی دانند و معمولا در فرصت کوتاه قبل از مرگ امکان جستجو و پیدا کردن این دوستان قدیمی فراهم نیست.بسیاری از افراد چنان در زندگی خود غرق می شوند که به سادگی تماس با دوستان را فراموش کرده و یا کلا حذف می کنند.  بسیاری در لحظات پایان عمر خود از اینکه برای دوستی و روابط خود ارزش کافی قایل نبوده اند دچار پشیمانی می شوند.

ای کاش به خودم اجازه می دادم که شادتر باشم.

این مورد از پشیمانی در کمال تعجب بسیار عمومیت دارد. بسیاری از افراد تا لحظات پایانی عمر خود متوجه نشده بودند که شاد بودن درحقیقت یک انتخاب است.  بسیاری سالیان عمر خود را با تکرار عادات و الگوهای همیشگی زندگی خود طی کرده بودند. بسیاری به اصطلاح « آرامش» ناشی از تکرار الگو و عادات همیشگی را بر تغییر ترجیح داده بودند. و این هراس از تغییر هم جنبه های فیزیکی و هم جنبه های احساسی و عاطفی زندگی را شامل می شود

بیایید شما هم  عمده ترین موارد پشیمانی خود تا کنون را بازگو کرده ودر نظرات این پست بنویسید! و کمی فکر کنید برای تغییر روند زندگی و پرهیز از پشیمانی های بزرگ ، چه تدبیر و چه تغییری را در نظر خواهید گرفت؟